Hieronder volgt het afscheidsgesprek tussen Mirre en Blinker van maandag 8 juli 2013.

(Er is ook een uitgebreid dagboek van hun hoogstaande gesprekken en het ligt in de bedoeling om dit dagboek in een later stadium ook op deze website te publiceren)

Hey Blinker, dag maateke,

Vrouwke vertelt me net dat jij je laatste dag in de zon mag doorbrengen, dat je daar zo van geniet. Ja makker, ik als Mechelaar kan er niet tegen hoor, 'k blijf lekker koel binnen of in de schaduw. De filmpjes van jouw laatste wandeltochtjes heb ik mogen zien. Vrouwke knuffelde mij bijna plat, het was genant, en eerlijk gezegd Blinker, ik snap écht niet waarom ze zo aan mijn lijf hangt de laatste dagen. Ons Kunja valt ze niet lastig, ze heeft het echt op mij gemunt. Ik ken een aantal Duitsers, waaronder Manto & Lussi en Pasco, die zijn ook over die hemelsblauwe brug gereisd, je gaat nog tijd tekort hebben ginds. Vrouwke blijft maar zeggen dat je het daar zo oneindig goed gaat hebben. Makker, ik ken daar allemaal niks van, maar onze vrouwkes zijn denk ik wel te vertrouwen in zulke dingen hé. Ik had je nog graag wat goeie raad en tips gegeven; maar nu krab ik me onbehouwen achter de oren hoor makker. Zolang ik je ken was je 'de kanjer', en kijk .... je durft het aan om in je eentje de oversteek te maken. Petje af Kanjer. Vrouwke snottert hier in m'n oor dat ik vroeg of laat ook deze reis mag maken. Kan je mij beloven dat je mij dan opwacht ? Ik beloof jou dat ik je laat weten wanneer het mijn tijd is.

Oh ja, onze dagboeken worden in de wereld gebracht, of zoiets .... Manman, zal ik in m'n eentje het gelach en geroddel moeten ondergaan, terwijl jij van daarboven in je pootje zit te proesten.

Oei, ik krijg hier onder mijn poten van vrouwke, ze wil ook nog graag een woordje zeggen. (sommige dingen veranderen nooit hé maatje).

Dag Kanjer, dag maateke, moest je mij nodig hebben vanaf vanavond, dan blaf je mij maar wakker; dan ben ik er voor jou hoor man ! Dikke poot van mij. Mirre

Dag Blinker,

8 juli zal nooit meer gewoon 8 juli zijn. Vanaf nu is 8 juli Jouw Dag, jouw grote moment naar een pijnloos en nieuw leven. Het was een voorrecht jou te hebben mogen kennen, ik koester alle fotos en verhalen.

Geniet van je laatste zonnestralen op je Duitse vacht, en bedank je vrouwtje; ze laat jou deze reis maken omdat je dit verdient.

Het ga je goed Blinker ! Lieve knuffels, Emmy.

Hé, Mirre, wat is me dat nu? Vrouwke haalde mij uit mijn schoonheidsslaapje en daar was ik uiteraard niet blij mee, maar toen ik hoorde dat jij er was, was ik meteen klaarwakker en paraat.

Wat gewéldig tof, dat we nog efkes onder vier hondenogen kunnen praten. Dit gaat die tweebeners niet aan, dit is tussen jou en mij, mannen onder elkaar.

Straks ga ik inderdaad nog een poosje de zon in. Ik moet zorgen dat ik nog een beetje bij kan kleuren, want vrouwke zegt dat ik op reis mag.

Jeetje joh, hier ook zo’n vrouwke die niet kan stoppen met knuffelen. Ik vermoed ook dat ze een beetje ziek is, want dat blijft maar snotteren. Als ze zo doorgaat kan ze beter het badje van die Witte vullen met al dat water.

Ja, mijn vrouwke zegt ook dat het kei-tof is daar aan de overkant en dat ze er zelfs een worstjesbar hebben. Nu hoop ik wel dat het bratwursten zijn, want ik eet natuurlijk niet zomaar een smakeloos worstje.

Maar makker, ik heb een plan! Ik ga de boel daar verkennen en reken maar dat ik het goed zal verkennen, want een beetje kieskeurig ben ik wel. Jij blijft dan gewoon bij je vrouwke en pas als ik alles verkend heb en ik kan zeggen: “Ja, het is hier kei-tof”, ga ik jou roepen.

Je zal vast nog wel weten dat ik behoorlijk geluid kan maken, dus je moet niet bang zijn dat je het niet zal horen. Mocht je tegen die tijd wat minder goed horen met die flappers, dan steek ik wel een tandje bij. Wij moeten daar samen natuurlijk wel lol gaan maken, dus wacht ik daar op jou.

Ja joh, onze dagboeken de wereld rond, wat is me dat! Kunnen ze maar beter mee wachten tot we allebei boven zijn, dan hoeven wij ons niet meer te schamen en feesten wij boven wel verder. Trouwens, ik vraag me af of onze gesprekken wel begrepen zullen gaan worden. Tenslotte waren dat gesprekken op hoog niveau en het is maar de vraag of de intelligentie van de tweebeners toereikend genoeg zal zijn om het te begrijpen.

Maakt niet uit hè, het waren gouden tijden voor ons.

Ik beloof je dat ik mijn grote bek vanavond open zal trekken als het me niet gaat lukken.

Vrouwke heeft echter iets in mijn beschaafde oortjes gefluisterd. Ze vertelde dat er ongelofelijk veel lieve tweebeners in gedachten meegaan. Jeetje zeg, tot op het laatste moment heb ik geen privacy meer. Beschamend hè? Ik kan het dan toch niet maken om niet aan mijn reis te gaan beginnen. Ze zouden me uitmaken voor ‘watje’ en dat is het laatste wat een stoere herder wil. Onthoud dat voor later, maar tegen die tijd zal ik je dat nog wel helpen herinneren.

Hopelijk zal het geen lange reis zijn, want dat zou nogal vermoeiend zijn. Ik moet natuurlijk wel regelmatig kunnen maffen.

Ik zie vrouwke ook van alles klaarmaken. Pfffft, moet ik zeker ook nog een rugzakkie meeslepen: snackies. Oké, die draag ik wel mee. Zakdoekies. Huh? Waar is dat goed voor?

Water. Ja, dat kan ik wel gebruiken als het warm is tijdens de reis. Nou ja, ze zal wel weten wat ze doet, dus ik laat haar doen.

Ook heb ik opgevangen (mijn flappers werken goed hoor, ook als ik slaap) dat ik straks nog naar een van mijn lievelingsplekkies mag gaan met vrouwke. Het zal geen lange wandeling worden, zoals vroeger wij saampies, want mijn pootjes willen niet meer. Dat doet raar hoor, Mirre, da’s toch blijkbaar een grote fout toen ze mij gemaakt hebben.

Hoe kan ik nu vanavond gaan reizen met twee poten die niet meer mee doen? Vrouwke zegt dat mijn poten weer super werken, zodra ik aan mijn reis ga beginnen. Is dat niet prachtig, Mirre? Zal ze nieuwe poten gekocht hebben? Ik maak me maar niet druk, want wat vrouwke doet is altijd goed. Nou ja, in de meeste gevallen toch wel.

Nog maar een paar dagen geleden had ze een overheerlijk groot snackies gekocht. Ik begin er vol goede moed aan, maar niet te vreten joh! De volgende keer probeerde ze het met een ander en dat ging er in als koek! Niet te geloven, had ze toch eerst van die goedkope rommel gekocht (tja, ze blijft een Hollander hoor!) en dat was niet te vreten. Kijk, de echte, die smaken tenminste naar meer. Maar zulke foutjes vergeef ik haar wel, dus met de reis zal ook alles zeker goed gaan komen.

En nu makker, wil ik je nog om een gunst vragen. Wil je asjeblieft kei-goed voor je vrouwke zorgen? En als er veel water uit haar oogjes loopt, kan je die dan bij tijd en wijle efkes weglikken? Ja, ja, ik weet het, dat vind je niet stoer ten opzichte van Kunja, maar dan zet je je trots maar efkes aan de kant. Vrouwke heeft je nu héél hard nodig.

We nemen geen afscheid, makker, het wordt een ‘tot weerziens’.

Ferme poot van je kameraad,

Blinker.