YES, ik heb mijn eigen hoekske!

Vrouwke gaat nog spijt krijgen, maar het is te laat!

Mijn hondenhartje jubelt van contentement, want nu kan ik mijn belevenissen aan jullie gaan vertellen.

Het is maar goed dat ik zo slim ben en van alles bewaar, want het eerste verhaaltje is lang geleden gebeurd.

Hier komt het:

Ik heb deze morgen extra veel zin om eens lekker te bijten in de vingers van het vrouwtje. Het zijn net botjes, dus dat doe ik zo graag. Soms heeft ze ook zo'n lekker warm ding om haar lijf en daar trek ik ook zo graag aan. Ik weet dat sommige andere honden dat ook mogen, want die gaan daarvoor naar school. Ik hoef daarvoor niet naar school, want ik doe dat gewoon bij de arm van mijn vrouwtje.

Soms denk ik dat ze er niet zo blij mee is en als ik maar blijf doorgaan en niet meer kan stoppen dan loopt ze naar de keuken. Ze pakt daar iets en laat het mij zien. Ik vind dat niet zo leuk, want als ik buiten loop voel ik soms diezelfde druppels. Buiten vind ik dat niet zo heel erg, maar binnen wil ik die druppels niet in mijn snoet. Daarom blaf ik ook als ze mij dat ding laat zien. Ik weet in ieder geval wel dat ik dus maar beter niet meer kan bijten. IK probeer het gewoon een andere keer nog eens. Eigenlijk heb ik een goed plannetje voor vandaag, maar dan moet het vrouwtje wel weg zijn.

Deze morgen bof ik wel heel erg, want het vrouwtje zegt dat ze een paar keertjes weg moet voor haar boodschappen. Dom vrouwtje: waarom neemt ze niet alles in 1 keer mee? Ze zegt dat ze een paar keer moet, omdat ze niet alles tegelijk kan meenemen. Ik hou de spanning er wel in hoor, want de eerste keer dat ze weg is, ben ik heel braaf. Ik lig dan in mijn mand in de keuken. Ik lig daar zo graag en bijna altijd ga ik braaf slapen, want dan krijg ik wat lekkers.

Vanmorgen heb ik een ander plannetje. Dat mag toch wel zo af en toe? Als het vrouwtje na de eerste ronde thuiskomt, hoor ik dat ze mij prijst. Ik zie aan haar ogen dat ze denkt dat mijn rottige streken nu wel voorbij zijn en ik zie dat ze zelfs overweegt om het deurtje van de keuken open te laten als ze weggaat.

Ik denk dat ze mij toch nog niet helemaal vertrouwt, want als ze voor de tweede keer weggaat doet ze het deurtje weer dicht en zegt ze me dat ik braaf moet zijn en dat ze weer terug zal komen. Ja, dat weet ik inmiddels: het vrouwtje komt gelukkig altijd weer terug en heeft me nog nooit in de steek gelaten. Gelukkig speelt ze wel steeds even met me voor ze weggaat en is ze erg lief voor me. Toch ga ik vandaag een keer heel ondeugend zijn, maar...... ik wacht nog even. Deze keer zal ik nog heel braaf zijn en net doen alsof ik slaap.

Joepie, nog even volhouden en dan voer ik mijn plannetje uit. Het vrouwtje is alweer thuis geweest en nu voor de laatste keer weg. Nu moet ik mijn slag slaan, want hierna blijft ze bij mij. Ik zie aan haar oogjes dat ze het vervelend vindt om mij vanmorgen zo vaak alleen te laten. Nou, nu ga ik echt iets leuks doen. Tja, ik zal er ook voor moeten boeten, maar ik kan er niet aan doen: ik moet haar nog eens te grazen nemen. Mijn vrouwtje houdt niet van modder, dat heb ik gemerkt toen ik daar eens een keer ontzettend lang en lekker in heb lopen rennen. Dat is zo tof: rennen in de modder en dan lekker uitschudden bij het vrouwtje en dan nog eens tegen haar opspringen met mijn vieze modderpoten. Je moet haar gezicht dan eens zien! Dan zeggen haar ogen heel iets anders hoor!!!

Ja, de buitendeur is nu dicht en ik hoor dat ze wegfietst. Ik moet rap zijn, want ik weet niet hoelang ze wegblijft. Dat enge ding waar water uitkomt heeft ze volgens mij hier in de keuken staan. Eens even zoeken.... JA! Ik zie hem achter het gordijn. Ik ga de tegenaanval inzetten en ik ga dat ding helemaal slopen. Oef, hij is zwaar. Ze heeft hem goed vol water zitten. Ik moet zien dat ik hem op de grond krijg. Gelukkig heb ik grote poten en heb ik ook mijn snuit nog.

Hoepla, hij ligt al op de grond. Ik hoor mijn vrouwtje soms zeggen dat ik van die mooie tanden heb. Ik zal ze eens uitproberen. Oeps, een draaidop, die moet eraf. Daar heb ik al veel mee geoefend, want ik mag soms spelen met een lege waterfles. Die oefening komt me nu goed van pas. Dom vrouwtje toch!

JA, de dop is eraf en..... al het water loopt over de vloer. Maar ik moet hem nog uitschakelen. Wacht, wat is dat sprietje daar? Zal dat er mee te maken hebben? Komt daar dat enge water door? Zal wel hè? Hups, mijn mooie witte tanden erin en er zal geen water meer door kunnen.

Jeempie, ik amuseer me kapot, maar ik ben nog niet klaar hoor. Ik moet opschieten, want als het vrouwtje me betrapt dan ben ik goed de klos. Ik moet er altijd voor zorgen dat ik niet betrapt word. Grote mensen zeggen namelijk dat je een hond alleen maar mag straffen als je hem betrapt. Nou, dus moet ik mijn karweitje rap afmaken en dan braaf mijn mandje in.

Eens kijken, hoe krijg ik de puinhoop nog groter? O ja..... ik zie het al.... ik heb al eens een plantje gepakt en toen kreeg ik ook al op mijn kop. Dat snap ik niet, want alles was nog heel, alleen een beetje aarde op de vloer. Ik moet het nu dus grondiger aanpakken. Het is nu toch al een puinhoop. Weet je wat: ik gooi hem keihard op de vloer, dan is in ieder geval het potje alvast stuk en het schoteltje ook. Dan ligt al die aarde al op de vloer en met al dat water wordt het een grote baggerbende. Ik zal meteen ook lekker het hele plantje slopen, want ik vind het echt niet leuk dat ze mij vanmorgen dat waterspuitding liet zien.

Eigenlijk zou ik zo graag nog door die modderbende willen rennen en vliegen. Maar ja, vrouwtje kan nu elk moment thuiskomen. IK heb wel vieze, natte poten. Wacht, dat heb ik al lange tijd niet gedaan: zelf de handdoek pakken. Nou, dat is niet moeilijk meer hoor, want ik merk dat ik steeds groter word en ik kan er nu wel erg gemakkelijk bij. Vrouwtje dacht zeker dat ik het niet meer kon.

Hoepla, ik neem de handdoek lekker mee in mijn mandje. Ik slaak een hele diepe zucht (heb ik van mijn vrouwtje geleerd, want die kan dat zo goed joh!), want ik ben nu wel erg moe.

Terwijl ik in mijn mandje lig, kijk ik eens om me heen. Ik wist niet dat ik in zo'n korte tijd zo'n grote puinhoop kon maken. In ieder geval kan het vrouwtje niet meer spuiten als ze straks boos is. En..... slaan doet ze gelukkig nooit, maar ze kan zo boos kijken en zulke boze woorden zeggen en het ergste van alles vind ik nog dat ze soms ook gewoon net doet alsof ik er niet ben. Ik kijk, ik piep, ik loop bij haar, maar ze ziet me gewoon niet. Ze kijkt niet, ze zegt niets, ze aait me niet. Dat vind ik wel het moeilijkste hoor en eerlijk gezegd heb ik nu al spijt van wat ik gedaan heb.

Maar ja, het lukt me nog wel om mijn pootjes een beetje te kuisen, maar ik kan deze puinhoop toch niet opruimen? Ik weet niet eens hoe ik dat moet doen. Ik zal straks eens opletten hoe het vrouwtje dat allemaal gaat opruimen. Ik denk dat ze er heeeeeeeeeeel lang mee bezig zal zijn.

Weet je wat: ik duik meteen onder tafel in de kamer als ze komt. Dan doet het niet zo zeer als ze niet meer naar me kijkt en niks meer zegt en dan kan ik toch in de gaten houden hoe ze dat allemaal weer netjes maakt.

O, mijn hartje begint zo te bonzen, want ik hoor de deur open gaan en ik hoor ze roepen: "Hé Blinker, daar is het vrouwtje weer!" Zal ze straks nog zo blij zijn? Mijn hartje bonst nog harder, ze zet haar fiets neer en komt naar me toe. Ik kijk heel schuldig in haar ogen, want ik voel me ook schuldig. Oei, oei, oei, wat zegt ze boze woorden. Ik weet best waar ze het over heeft hoor, ook al ben ik al een poosje klaar met mijn werk.

Gelukkig, ze slaat me niet. Maar daar komt het: nu zegt ze niets meer, ze kijkt niet meer, ik besta niet meer voor haar. Mijn hartje doet zo'n pijn. Zal ik haar helpen met opruimen. Nee, ik kan maar beter hier blijven, want ze zal denken dat ik de puinhoop nog groter wil maken. Dat is het niet hoor, maar grote mensen begrijpen honden soms een beetje verkeerd.

Ze is wel lang bezig zeg en als ze eindelijk klaar is, wil ik een kijkje gaan nemen. Ik wil zeker weten dat dat enge waterspuitding weggegooid is en ik wil wel eens zien of mijn vrouwtje die grote puinzooi heeft kunnen opruimen. Ik mag niet eens naar de keuken. Het deurtje zit dicht. O ja, ik weet het weer: dat doet ze altijd als ze de vloer gedaan heeft. Ik moet me nog een poosje rustig houden. Dan zal het vrouwtje ook wel weer tegen me gaan praten.

Tjonge zeg, wat een spannende uurtjes. Inmiddels is het middag geworden. Het vrouwtje is niet boos meer. We hebben samen al lekker gewandeld en nu is het vrouwtje boven en dan hoef ik niet in de keuken. Ik hou me nu wel koest hoor en lig lekker op mijn matje in de eetkamer. Ik kijk wel uit ook, want als ik op dit moment iets doe dan hoort ze dat volgens mij of ze voelt het. Steeds als ik een plannetje heb als ze boven is, dan komt ze naar beneden op het moment dat ik aan mijn plannetje begin. Niet leuk hoor! ! Maar..... vanmorgen heb ik me eens lekker uitgeleefd en zal proberen nu een paar dagen braaf te zijn.

Dikke poot van Blinker.